Dziewczyna o gęstych, długich włosach stanęła dumnie w samym sercu miasta, jak zjawisko natury w pełnej krasie. Jej splątane pasma rozpostarły się misternie wzdłuż pleców, ukazując bogactwo odcieni-od głębokiej czerni aż po mieniące się subtelnymi refleksami koloru. W deszczu, który jak magiczny dotyk schodził z nieba, każdy kosmyk jej włosów zdawał się tańczyć, błyszczeć i łapać światło ulicznych latarni, tworząc efektowny kontrapunkt do szarej scenerii miejskiej.
Krople deszczu oplatały każdą nić włosów, przypominając diamentowe krople, które jak klejnoty zdobiły jej niezwykłą koronę. Światło ulicznych latarni przełamywało się na mokrych włosach, tworząc iskierki światła, które rzucały na przechodniów tajemnicze migawki urody dziewczyny. Jej spojrzenie było pełne pewności siebie, jakby sama była świadoma magicznej aury, którą niosła ze sobą.
W środku zgiełku miejskiego dziewczyna ta była jak spokojny moment zadumy, jak gdyby czas zatrzymał się na chwilę, aby ukazać piękno i siłę natury w przeciwieństwie do miejskiego zgiełku. Jej obecność była jak niewidzialny most łączący światy, a długie włosy stanowiły swoisty szlak, którym prowadziła zmysły przechodniów w fascynującą podróż przez tajemnice piękna i przyrody.
